این کارو در حد ریویو نویسی نمیبینم!ارزش خرید در حد 5 هزار تومان و به عنوان خوشبو کننده ی هوا

سلام.در جواب این دوست عزیز که مغرورانه نقد نوشتند باید بگم که تحمل نقد را داشته باش.

با اینکه آقا نیستم ولی همیشه تست عطرهای مردانه برام همانقدری جذاب بوده که تست و استفاده ازعطرهای زنانه! و صد البته ملاقات عطرهای ساختار شکن یا عطرهای اَدای-ساختار-شکن-در آر (یعنی عطرهایی که ادای ساختارشکنی رو در میارن و عملاً موفق نیستن) از هر دو مورد قبل برام جذاب تره ! 
به طور منطقی و طبیعی، بین آمبولانژ و اسم عطر با رایحه ی اون باید رابطه ای وجود داشته باشه.. یه بطری ششلول طور به رنگ نقره ای-طلایی که عموماً این رنگ ها نماد لاکچری باید باشن با یه اسم جنایی پلیسی : "تحت تعقیب" ؛ نماد و نشون چی هستن؟ اسلحه ها جز با یک هدف ساخته نشدن، کُشتار! اما آیا رایحه ی این عطر واقعاً کشنده ـست؟ انقدر مرموز و مهیّج هست که در قالب یک فُرم ساختارشکنانه و چشمگیر (صرفاً به معنی جذب کننده ی چشم) عرضه شده؟ آیا انقد مجذوب کننده ـست که توسط آقایون قراره تحت تعقیب و در حقیقت "طلب" قرار بگیره؟ یا آقایی که از این عطر استفاده میکنه قراره توسط بقیه تعقیب شه؟آیا دارنده ی این عطر یه "مرد مسلح خطرناک"ــه؟  نَه و نَه و نَه و نَه  و نَه! 
آنچه در بطری آزارو وانتد هست ترکیبی از روایح نیمه شیرین آروماتیک-چوبی و مرکباتی ـه که به ساده ترین و پیش پا افتاده ترین سبک ممکن و فارغ از هر تلاشی جهت ساختارشکنی محتوایی طراحی شده. غالب ترین و ماندگارترین روایح در این عطر، لیموی آبدار نه چندان خنک (لیموی تو آفتاب مونده رو تصور کنید) با شیرینی نسبتاً غلیظ اما نه زنانه ی (دانه ی تونکا) به همراه زمینه ی ادویه ای کمی تا قسمتی شیرین وگرم (هل و زنجبیل) هستن؛ در نُت میانی تأثیر قوی تِم چوبی مردانه و نسبتاً خشن وتیوِر به وضوح قابل درکه و عطر با مرور زمان از حالت شیرین کم کم خارج میشه. 
این عطر یه کار همه پسند و ساده ـست که کسی نمیتونه بگه باهاش مشکل استنشاقی/بویایی داره .. چون هیچ ترکیب آزاردهنده ای توش نیست و اتفاقاً میتونه به عنوان یک عطر ایمن (safe) بصورت روزانه استفاده شه . بطری عطر هم برای کسایی که شکل و شمایل های غیرتکراری رو به کلیشه های مکعبی و مکعب مستطیلی و استوانه ای این روزها ترجیح میدن، قطعاً گزینه ی مناسبی خواهد بود؛ انصافاً به لحاظ ظاهری، کاراکتر قهرمان ستیز جالبی داره . اونچه که من قصد کردم نقدش کنم اینه که: 
به نظر من (صرفاً نظر شخصی ـه) هدف شرکت آزارو از طراحی این مدل آمبولانژ و اسم برای  این سبک و سیاق از رایحه، چیزی جز ارائه ی یک فُرم جالب و بازاری و عام پسند برای جبران خلأهای محتوایی رایحه ی عطر نبوده است! 
آزارو هم خودش رو در همون دام ـی انداخت که سه سال پیش پاکو رابان اینویکتوس (Invictus Paco Rabanne)  توش افتاد .. شاید تونست جایزه هم بگیره ، ولی از نظر اکثریت مستحق دریافت جایزه که نبود هیچ ، کلی نقد منفی هم برحسب ایراداتش دریافت کرد. 
فُرم ِ جذاب بی محتوا، جز برای گول زدن مخاطب و کسب سهم بیشتری از مساحت قفسه های مغازه ها طراحی نشده .. و منِ هیچ، شخصاً، این حرکت رو مصداق "پا از گلیم فراتر نهادن" و "اَدای ساختارشکنی درآوردن" میدونم. 

البته راحت تر اینه که چشممون رو ببندیم و یه ششلول آروماتیک-چوبی-مرکباتی شیرین بخریم که به جای بوی گوگرد و خاکستر، بوی لیمو و وانیل و زنجبیل میده ☺

پ.ن: تاب و تحمل نقد رو داشته باشَم (اول شخص مفرد) ای کاش !